SULEYMANIYE CAMİSİ

Kanunî Sultan Süleyman’ın Mimar Sinan’a yaptırdığı camidir. İstanbul’da Beyazıt’la Şehzadebaşı arasında, Haliç’e bakan tepelerden birinin üzerindedir.

Caminin yapılmasına 1549’da başlanmıştı. Aradan yıllar geçtiği halde bitmiyordu. Çünkü Sinan daha birçok yapılarla uğraşıyordu. Kanunî cami iki aya kadar bitmezse Sinan’ın başını vurduracağını bildirdi. Bunun üzerine Sinan bütün Öteki yapılarını durdurarak bin­lerce ustasını, işçisini bu işe koştu. Söz ver­diği gibi, 2 ay sonra caminin anahtarlarını padişaha teslim ettî. Kanunî, Sinan’ın göz ka­maştırıcı eserini bitmiş görünce, «Bu camiyi açmak şerefi şenindir» diyerek anahtarları ona uzattı.

Süleymaniye Camisi mimarlık, taşıdığı, yüksek mâna ve zariflik bakımından Ayasofya’dan üstün tutulur. Esas giriş yerinin kar­şısına gelen kapının üstündeki sarkıt biçimi süsler eşsizdir. Büyük kubbenin ön ve arka­sında ikişer yarım kubbe, bunların yanında da sağlı, sollu beşer tane küçük kubbe vardır. Büyük kubbe granitten dört sütun üzer inde­dir: Sinan bu sütunlardan birinin BizanslIlar’ dan kalma Kıztaşı olduğunu, büyük zorluk­larla yerinden sökülüp oraya getirildiğini, İkincisinin İskenderiye’den, üçüncüsünün Baelbek’ten, dördüncüsünün Topkapı Sarayı’ndan getirildiğini anlatır. Mihrap ak mermer­dendir. Mimber, mihrap, hünkâr ve meyzîn mabfelleri de yüksek birer sanat eseridir. Mih­rabın iki yanındaki altın kaplamalı büyük şamdanların da eşi yoktur. Çoğu çiçek resim­leriyle, zarif nakışlarla süslü renkli camlar, bu İşte usta olan sarhoş İbrahim’in eserleri­dir. Kitabeler de nefî’sbr. Bunlardan, iki ka­pının üstünde olanları hattat Karahisarî yaz­mıştır. Caminin iki tare kişer, iki tane de üçer şerefeli dört minaresi vardır. Şerefelerin sayısı camiyi yaptıran Kanunî’nîn 10. Osmanlı padişahı olduğunu gösterir.

Caminin yanında 4 medrese, bir darülhadis, bir okul, bir hastane, bir imaret, bir oku­ma odası, bir tıp medresesi, bîr kütüpane, bir kervansaray, bir hamam, bir de sebil vardır ki bunlara «Süleymaniye Küllîyesİ» derir.